De professionals van Delen is helen hebben gezien wat er kan gebeuren met een groep jongeren, wiens gevoelens niet ‘gehoord’ worden na een heftig voorval.

Vanuit de ervaring met jongeren en in het werken met jongeren is Irene Kersten met de groepen jongeren, die direct geraakt waren door een impactvolle gebeurtenis, in gesprek gegaan. Omdat de reacties van de jongeren zelf en hun ouders zo overweldigend waren, is Irene die manier van werken verder gaan ontwikkelen tot een unieke methode waar hulpverleners mee kunnen werken.

In de huidige hulpverlening is het zo dat je – om in aanmerking te komen voor hulp – je zélf je hulpvraag moet formuleren. Dat is voor jongeren niet haalbaar! In veel gevallen ervaren jongeren niet eens dat ze ‘een probleem’ hebben. En door minder levenservaring lukt formuleren van een hulpvraag niet.

Uit de ervaring leert ook dat als er met een heftig voorval vroeger niet goed omgegaan is, dan wordt deze getriggerd door een heftig voorval op volwassen leeftijd. Dan verliezen volwassenen alsnog de controle en krijgen problemen: privé en op het werk. Om latere problemen te voorkomen is het belangrijk goed om te gaan met een impactvolle gebeurtenis op jonge leeftijd.

Voor jongeren hebben impactvolle gebeurtenissen nog meer impact. Door minder ervaring, worstelen jongeren met hun gevoelens en zeggen dingen als: “Voor mij is het niet zo erg, voor de ouders van mijn vriend, daar is het pas erg voor.”

Met de methode Delen is helen willen we hulpverleners opleiden. Met meer achtergrondinformatie en kennis kunnen deze hulpverleners adequaat reageren op jongeren die een impactvol voorval hebben meegemaakt. Zo voorkomen we emotionele eenzaamheid onder jongeren:
‘eilandjes van verdriet’.